Name: VII Międzynarodowy Festiwal Braci Wieniawskich. Koncert Symfoniczny L. Van Beethoven J. Wieniawski
Start: 2024-04-26T00:00:00.000Z
End: 2024-04-26T00:00:00.000Z
Location: Filharmonia im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie

Admin

Henryk Wieniawski Lublin Philharmonic

Instrumentista

Violinist

Aleksandra Mazurek

Violin

Cellist

Szymon Krzemień

Cello

Pianist

Karolina Hordyjewicz

Piano

Maestro

Dainius Pavilionis

Orchestra

Symphony Orchestra of The Lublin Philharmonic

VII Międzynarodowy Festiwal Braci Wieniawskich. Koncert Symfoniczny L. Van Beethoven / J. Wieniawski

Lublin

Polônia

Filharmonia im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie

Sala Koncertowa

Public

Concert

Concerto

Triple Concerto em Dó maior Op. 56

Symfonia D-dur, Op. 49

Samabedona Majumder

Approved

Muzyka kameralna stała się znakiem rozpoznawczym końca XVIII wieku, kiedy to królowała nie tylko na salonach arystokracji, ale również w przestrzeniach miejskich parków i ogrodów. Koncert potrójny C-dur na skrzypce, wiolonczelę i fortepian Ludwiga van Beethovena stanowi próbę połączenia tria fortepianowego z aparatem orkiestry symfonicznej tworząc swoisty precedens formy muzycznej – hybrydę koncertu solowego i muzyki kameralnej. W nim to też sięga kompozytor, po raz pierwszy i ostatni, do więcej niż jednego instrumentu solowego w koncercie oraz po raz pierwszy w swojej twórczości wykorzystuje daleko posuniętą technicznie partię wiolonczeli. Nie bez znaczenia jest również fakt rosnącej wówczas popularności fortepianu, co raz częściej zajmującego miejsce ustępującemu mu klawesynowi.

Utwór ten niewątpliwie osiąga sukces, który zagwarantowały mu m.in. niezwykle dobrze wyważone proporcje między partiami solowymi a orkiestrą oraz wirtuozerią a dojmującą kantyleną w wolnej części. I część – Allegro – rozpoczyna się cicho i tajemniczo. I temat pojawia się w niskich rejestrach smyczków. Orkiestra podejmuje go, ożywia i prowadzi za pomocą majestatycznego, punktowanego rytmu. Następnie głos zabierają poszczególne instrumenty solowe – wiolonczela, skrzypce i fortepian. Środkowa część – Largo – stanowi rozszerzoną introdukcję attacca do części finałowej koncertu. To co w niej wyjątkowe, to pasjonująca rozmowa skrzypiec i wiolonczeli, wspomagana przez kolorystyczny i figuratywny akompaniament fortepianu. Kulminacją dzieła jest finałowe Rondo alla polacca – jeden z największych przykładów tzw. poloników beethovenowskich nawiązujący oczywiście do, słynnego w okresie napoleońskim, poloneza, w którym niejedno wytrawne ucho znajdzie reminiscencje boler kompozytora m.in. zawartych w zbiorze „Pieśni różnych narodów” WoO 158a.

Twórczość Józefa Wieniawskiego nadal pozostaje w cieniu spuścizny jego brata, wielkiego skrzypka i kompozytora, Henryka Wieniawskiego. Kiedy przyjrzymy się całemu dorobkowi artystycznemu młodszego brata Józefa, jawi nam się on jako postać równie zasłużona dla polskiej kultury muzycznej. Wielki instrumentalista, cudowne dziecko i nauczyciel wielu pokoleń młodych pianistów pozostawił po sobie wiele utworów na fortepian, pieśni, czy dzieł orkiestrowych. Jednym z nich 
Twórczość Józefa Wieniawskiego nadal pozostaje w cieniu spuścizny jego brata, wielkiego skrzypka i kompozytora, Henryka Wieniawskiego. Kiedy przyjrzymy się całemu dorobkowi artystycznemu młodszego brata Józefa, jawi nam się on jako postać równie zasłużona dla polskiej kultury muzycznej. Wielki instrumentalista, cudowne dziecko i nauczyciel wielu pokoleń młodych pianistów pozostawił po sobie wiele utworów na fortepian, pieśni, czy dzieł orkiestrowych. Jednym z nich jest napisana w 1890 roku Symfonia D-dur, wydana trzy lata później w Brukseli. Wykonanie pod batutą samego kompozytora gazeta „L’independance Belge” określiła je jako „urzekające i malownicze”.

polski

Créditos do espetáculo (Elenco & Equipe )

Instrumentação

Conjunto